Je brein is je krachtigste tool.

Ik lag te wachten op de MRI-scan en deed een gedachtenexperiment bij mezelf: ‘Als ze me nu vertellen dat mijn benen verlamd blijven, hoe vind ik dat?’ Ik weet niet of het door de morfine kwam, maar ik kon alleen maar denken: ‘Okee. Okee, dan is dat wat het is.’ En voelde een grote rust over me neerdalen. Het was shockerend dat ik dat zo makkelijk kon denken. Als je brein de flexibiliteit heeft om zo’n groot probleem zo ‘makkelijk’ te accepteren, hoe makkelijk is in essentie het leven dan wel niet? Wat is een mens zonder zijn problemen?

Je brein is je krachtigste tool heb ik ontdekt. Jij bepaalt hoe je reageert op een situatie. Op mijn revalidatiebed sprak ik mezelf vaak toe: ‘Fem, het is niet zo dat je leven nu tijdelijk in de koelkast staat. Dat als dit alles voorbij is, dat dan je leven pas weer verder gaat.’ Ik realiseerde me dat daar liggen of in een rolstoel zitten óók leven is. Alleen gewoon in een vorm die net iets anders was dan ik hem had bedacht. Leven naar het ideaalplaatje in je zelfbedachte toekomst blijkt a tricky thing.
Vertrouwen bleek het sleutelwoord.

Op een dag toen ik de onzekerheid of ik weer zou lopen niet kon dragen vroeg mijn beste vriendin: ‘Fem, denk je echt, écht diep van binnen dat je nooit meer zal lopen?’. Ik durfde het antwoord niet te geven, te bang voor de teleurstelling, maar mijn antwoord was: ‘Nee. Dat geloof ik niet.’ Het voelde vreselijk kwetsbaar dat te zeggen, want wat nou als ik het mis had? Zou dat niet de meest erge vorm van teleurstelling zijn? Ergens écht in geloven vanuit je binnenste zelf, en dat het dan niet lukt?

Ik zal nooit weten of het dat diepe vertrouwen in het leven was waardoor ik nu weer loop, maar ik weet wel dat door écht bij de dag te leven, niet te ver vooruit te kijken en de situatie te accepteren zoals die was, ervoor zorgde dat ik de motivatie bleef houden om te trainen, te blijven lachen en hoopvol te blijven.

En ik kan je zeggen, die 6 maanden van onzeker herstel was mijn meest mindfulle ervaring ooit. Wat ik ooit probeerde te vinden in De Kracht van het Nu of op dat meditatiekussen in India, dat waren oppervlakkige ‘snacks’ achteraf gezien. De praktijk blijkt wel weer de beste leerschool.

Epictetus zei het al: over niets in het leven heb je controle, behalve over hoe je denkt. In de werkelijkheid bestaan geen problemen, alleen feiten. Door dit avontuur heb ik geleerd dat je flexibel opstellen en ervan uit gaan dat je op ieder moment alles kwijt kunt zijn, het beste recept is voor een tevreden en gelukkig leven.

En om dat te vieren, doe ik bij deze nog een dansje. Gewoon omdat dat weer kan.